Voor wie denkt dat het allemaal vanzelf gaat… Think again. Veelal geeft social media de indruk dat een gezond en sportief leven bij veel mensen er zomaar even is, maar schijn bedriegt. Dat is bij mijn instagram niet anders, dus schrijf ik even een open blog over hoe groot mijn struggles ook kunnen zijn.
“Ik heb geen ‘geluk’ dat ik een halve marathon kan lopen in 1u27, ik heb er keihard voor getraind.”
My body is perfect
Bullshit natuurlijk (excuse my language), want niemand is perfect! En hoe graag ik ook zou willen dat ik me hier helemaal niets van aantrek, dat is helaas wel zo. Ik kom van ver en heb het nog steeds lastig om de balans tussen sport en voeding te bewaren. Met die paar extra corona-kilo’s erbij heb ik het lastiger dan verwacht en ook om ze kwijt te geraken valt dat wat tegen. “Maar jij sport toch mega veel en eet toch gezond?” hoor ik je denken. Ja, dat klopt, maar gezond eten betekent niet altijd voedzaam eten en veel sporten betekent ook niet automatisch veel gewichtsverlies. Door het vele sporten, maar weinig slaap en gebrek aan tijd vrijmaken om te koken- vond ik mezelf in een cirkel van: moe zijn, honger hebben, toch sporten, over-eten (door die disbalans), terug strenger zijn, te weinig eten, … En zo kon/kan ik die cirkel precies niet doorbreken. Frustrerend, enorm frustrerend.
Voor de mensen die denken dat ik dus ‘niets moet doen’ om sportief en fit te blijven, think again… Het zit niet in mij, integendeel. Ik heb er hard voor moeten werken en van het moment dat ik min of meer off the rails ga, heb ik het er moeilijk mee. Moeilijker dan ik zelf zou willen, dat geef ik eerlijk toe. Ik ben jaloers op vrouwen die een super positief zelfbeeld hebben en op ‘gelijk welk gewicht’ trots zijn op zichzelf. Ik wil zo zijn, maar ik ben er nog niet.
Ik eet altijd gezond
Nope, niet altijd. En wat is ‘gezond’ eten eigenlijk? Ik betrap mezelf er vaak op dat ik denk dat ik gezond eet, maar het is niet omdat je een paar tomaatjes en een wortel eet, dat het daarom ‘gezond’ is. Bij gebrek aan inspiratie en vooral gebrek aan een goed functionerende spijsvertering, kreeg ik zelf onlangs nieuwe inzichten over wat gezond eten nu betekent. Gezond eten betekent balans, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Jammergenoeg zie ik mezelf nog te vaak hervallen in een ‘alles of niets’ denk- en eetpatroon, wat dus helemaal niet gezond is. Je dag is niet om zeep omdat je een stuk chocolade eet, maar mijn mindset gaat dan nogal snel naar ‘nu kan ik de hele reep beter oppeten, want het is toch al te laat… ‘ Een denkwijze die ongetwijfeld nog veel vrouwen hebben en veel van jullie herkennen, die eigenlijk niet correct is.
Het is niet alles of niets. Het is niet zwart-wit. Ik weet dat, maar toch maak ik daar nog fouten in, maar dat is helemaal oké. Ik moet leren (dus nee, ik ben daar ook nog niet) mijn fouten te omhelsen en eruit te leren, mijzelf te aanvaarden hoe ik ben en niet zo streng te zijn voor mezelf.
Ik heb altijd motivatie om te sporten
Oké, 100% eerlijk heb ik geen motivatie nodig om te lopen of te fietsen. Ik doe beide sporten zo graag, dat ik mezelf eerder moet tegenhouden om te veel te trainen dan omgekeerd. Wil dit zeggen dat ik nooit met tegenzin aan mijn training begin? Toch wel. Als het regent of ik ben moe heb ik ook niet altijd zin om eraan te beginnen. Zonder geldige reden (zoals pijn of een blessure) met tegenzin toch starten, geeft echter mentale kracht. Mentale kracht, waar je in een wedstrijd ook handig gebruik kan van maken. Als je met tegenzin toch aan een training begint, ga je in een wedstrijd misschien minder snel opgeven en ook dieper door de pijn kunnen bijten. Want ja, jij geeft niet op-toch?
Ook sporten gaat dus niet vanzelf, maar als je even doorbijt, wordt het een gewoonte. Ik heb mezelf vroeger ook de tijd gegeven om rustig op te bouwen met lopen, waardoor ik kleine doelen kon behalen en zo steeds beter werd, stap voor stap. Ik heb geen ‘geluk’ dat ik een halve marathon kan lopen in 1u27, ik heb er keihard voor getraind. Zal daar een bepaalde sportieve aanleg mee te maken hebben? Dat geloof ik wel… Want in 1u10 zal ik hem ook nooit kunnen lopen hoe hard ik ook mijn best doe. Maar dat hoeft ook helemaal niet. Ik sport omdat ik er mijn geluk in vind, mijn stress in kan uiten en me er gewoon goed door voel… Dat is al een doel op zich & de tijden die erbij komen kijken, zijn de kers op de taart.
Ik ben altijd super happy
Again… Wrong! Ik ben een positief persoon en tracht dat ook te blijven, maar ik ben ook een huilbaby eerste klasse. Ik ben iemand die nogal snel mijn emoties voor mezelf hou, omdat ik er andere niet mee wil belasten. De schijn hoog houden, zoals dat heet, kan zich net zo hard tegen je keren, want vroeg of laat moeten die emoties er toch uit. Ik kan perfect beginnen wenen in de auto zonder reden, net omdat, als die reden er wel is, ik er alles aan zal doen om die gevoelens weg te stoppen. De emotie-doos af en toe eens opendoen en meer tijd maken voor mezelf (en te voelen wat ik moet voelen) is ook een werkpuntje voor mij. En ja, dit is allemaal enorm cliché, maar het is gewoon wel zo.
