This sucks! Ik moet mijn road to Rotterdam en dus mijn eerste marathon uitstellen… Ik voelde het eerlijk gezegd al enkele weken geleden aankomen toen de last in mijn onderbenen begon toe te nemen. Een pijn die ik niet kan benoemen en enkel voel na het lopen.. Hmmm er klopte iets niet. Ik liep begin februari helemaal niet om even te rusten, maar ik wist stiekem wel dat dit niet voldoende ging zijn. Ik wou nog de halve marathon van Barcelona lopen en besloot er dan maar gewoon voor te gaan. WAT EEN WEDSTRIJD om het jaar mee te starten. Ik ging vlotjes over de meet in 1u34 en liep daarmee mijn beste tijd op de 1/2 marathon tot dusver. Dit smaakt sowieso naar meer 😏!
Marathon Rotterdam is een no-go
Nog 52 dagen en dan is het zover, de marathon van Rotterdam. Wat mijn eerste marathon ging zijn, wordt nu een random weekend als een ander (met een traantje wegpinken, of course). Gezien ik nu toch zeker 2 weken impact moet vermijden bij het sporten voor mijn onderbenen, is terug opbouwen naar een marathon in een dikke maand niet echt gezond. (aka vragen om miserie). De blaren, kwaaltjes, pijntjes.. neem ik er allemaal graag bij- we gaan niet zagen- I’m a runner after all. Maar toen ik zondagavond mankend over straat liep na de 1/2 marathon leek het me toch beter om even te rusten. Trainen voor een marathon moet vooral leuk zijn- toch? De lange duurlopen, het vroeg opstaan om die kilometeres te halen… ik geniet er oprecht zò hard van. Maar eens het pijn begint te doen stel ik liever even uit.
What’s wrong with me?
My question exactly. Vroeger deed ik niets van sport, maar dan ook niets. Ik bouwde in enkele jaren een stabiel loopvolume van zo’n 30km per week op. Vorig jaar smaakte dit echter naar meer en begon ik op te bouwen.. Mijn eerste halve marathon liep ik in juni 2018. Vanaf juli, augustus zat ik eigenlijk al snel aan 250 km per maand gemiddeld. In december zat ik boven de 300 km. Ondertussen deed ik ook nog allerlei fitness lessen, crosstrainer sessies, etc. Dit niet echt gecoördineerd. Je kan het al raden… It was too much, too fast. Ik ben met andere woorden overbelast.
Het is enorm frustrerend als je conditie meer wil, maar je lichaam dat nog niet aankan.
Geen ramp, gezien ik geen echte stressfracturen heb, d.w.z.; geen scheenbeenvliesontsteking, geen spierscheuren, botbreuken… Met rust en héél veel oefeningen kan ik dit vermijden in de toekomst. Om grote volumes kilometers aan te kunnen moet je lichaam dit aankunnen. Mijn bekken, stabilisatie, etc. zijn nog niet voldoende sterk om grote loopvolumes aan te kunnen, dus daar ga ik nu keihard op werken. Samen met een team toppers van Squadt, die me begeleiden.
En nu?
Stilzitten? ik dacht het niet 😆. De komende weken ga ik verder met alternatieve trainingen en hopelijk trek ik binnen een week of 2 weer mijn loopschoenen aan. Het valt al bij al dus best wel mee. Ik ben al blij dat ik gewoon mag verder sporten! Ik heb me dan maar halsoverkop ingeschreven voor mijn eerste 1/4 triatlon op 16/06 in Kortrijk.
Van lopen naar 3 sporten: how in godsname?
Opnieuw: my question exactly. Het lijkt me best wel mogelijk om in een aantal maanden te trainen voor een 1/4 triatlon. Zwemmen, fietsen, lopen- de heilige drievuldigheid? Dat moet ik zelf nog ondervinden. Zwemmen zal mijn grootste zwakte zijn, want dat doe (deed) ik eigenlijk nooit. Enkele weken geleden ging ik aquajoggen en zwemmen als alternatieve training. Verrassend genoeg vond ik het eigenlijk wel leuk. Maar qua techniek en snelheid sta ik nergens. Fietsen deed ik vroeger veel, dus ik hoop dat ik dit snel terug ga oppikken. Het lopen maak ik me minst zorgen over, daar ben ik toch alvast in getraind. Maar meer hierover later!
Wat met mijn loopdoelen?
Uitstel is geen afstel, een marathon loop ik sowieso… Het voelt even fijn om de druk eraf te nemen om die in het voorjaar nog te lopen en af te wisselen met andere sporten. Maar don’t get me wrong, lopen blijft mijn focus en grootste passie. Halve marathons komen er dit jaar sowieso nog… Welke precies? Dat laat ik nog even in het midden. Of ik al dan niet in 2019 een marathon ga lopen ook.. Wie weet in het najaar, wie weet pas in 2020. Het hangt af van mijn progress lichamelijk en intussen hou ik me conditioneel ready eens de beentjes het aankunnen.
