Nee, ik was vroeger niet ‘fit’

Even een full on openhartige melige blog. Toegegeven, ik heb lang getwijfeld of ik deze ging posten (vandaar komt die ook nu pas). Maar ik denk dat het belangrijk is te appreciëren waar je bent, wetende van waar je komt… ook voor mij dus. En als ik hier niet open en eerlijk kan zijn, what’s the freakin’ point? Ik hoop dat deze blog motiverend kan zijn voor mensen die denken dat ‘het in je zit of niet’. Ja, het is waar dat je voor een stuk genetisch aangelegd bent om een goeie atleet (in welke sport dan ook) te zijn- maar you gotta put in the work.

Mensen die me (lang) kennen weten dit, maar vroeger deed ik niets van sport. Integendeel, eigenlijk was ik best lui. Vroeger (tot mijn 14 ongeveer denk ik) speelde ik volleybal maar toen de keuze moest gemaakt worden tussen volleybal of scouts heb ik niet echt lang getwijfeld om volleybal op te geven. Ik was altijd best wel een mollig kind. Eens ik begon uit te gaan en er alcohol aan te pas kwam (lees: bier) begon ik nog wat te verzwaren. Eerlijk gezegd was ik ook totaal niet bezig met mijn gewicht. Aan het einde van mijn middelbare schoolcarrière besloot ik er iets aan te doen. Het ging niet zozeer om het feit dat ik véél te zwaar was, ik was gewoon ook ongezond. Ik sportte niet, at te veel én ongezond… Maar vooral, ik voelde me niet meer goed in mijn vel. Voor alle duidelijkheid: ik wil zeker niemand judgen die een maatje meer heeft- verre van- maar simpelweg uitleggen hoe ik de switch gemaakt heb.

Hoe ik de klik gemaakt heb?

Ik kreeg signalen vanuit mijn omgeving dat ik wat moest opletten voor mijn gewicht en gezondheid. Niet leuk om te horen, maar in the end ben ik de mensen die me gewaarschuwd hebben wel dankbaar. Mij zeggen dat ik iets niet kan, motiveert me net. Ik bekeek het als een uitdaging! “Ze denken dat ik niet fit kan zijn, I’ll prove you wrong … ”

Ik begon met af en toe eens 5km te gaan lopen, eens ik aan de universiteit zat. Los daarvan ben ik ook erg op mijn voeding gaan letten, té veel, dat geef ik eerlijk toe. Eens ik kg’s begon te verliezen werd het al snel duidelijk dat dit niet op de meest gezonde manier gebeurde. Ik at gewoon te weinig. Ik zag resultaat, kreeg complimenten uit mijn omgeving en het werd een soort verslaving om er verder in te gaan. Tot het té ver ging en ik mijn passie, mijn sport zelf niet meer deed. Ik werd té mager en sportte ook niet meer, mijn 5km kwam er niet meer aan te pas. Ik voelde zelf wel dat ik fout bezig was, maar het is niet gemakkelijk om daar zomaar uit te geraken. Hoewel ik het label anorexia heel vaak kreeg heb ik (gelukkig) de ziekte nooit gehad.

Hoe ik de switch gemaakt heb? Ik heb mezelf er op een of andere manier uitgesleept, maar hoe exact- dat is iets wat je in je eigen hoofd moet beslissen. Ik wou het evenwicht tussen sport en voeding terugvinden. Maar ik moet daar realistisch in zijn, voor mij (en gigantisch veel vrouwen btw) zal die balans altijd moeilijk blijven, dat is nu eenmaal zo. Balanceren tussen veel sporten, veel eten, sporten om te eten of eten om te sporten? Not easy.

Heb ik nu mijn balans gevonden?

Nu sport én eet ik véél. Ik liep eind vorig jaar gemiddeld 70 à 80 kilometer per week en nu ik met triathlon training bezig ben, verbrand ik ook nogal wat calorieën. Als sporter moet je ook je andere spieren onderhouden en ik probeer dit wekelijks ook te doen. Hoe? Door krachttraining, pilates en heel veel stabilisatie-oefeningen die ik vanuit de kine meegekregen heb. Ik ben dus wel een aanzienlijke tijd bezig met sporten en ik vind het leuk om recepten te zoeken die in mijn sportieve prestaties bijdragen. Hoe die balans bewaren? Daar schreef ik al eens een artikel over.

Voldoende eiwitten binnenkrijgen, gezonde vetten… We weten het allemaal wel, maar het is niet gemakkelijk. Ik probeer zoveel mogelijk via pure ingrediënten de nodige voedingsstoffen binnen te krijgen en gebruik af en toe ook een proteïne poeder om aan mijn eiwitten te geraken. Als ik echt in trainingsmodus ben (which is pretty much all the time 🤪) dan moet ik er ook echt op letten om voldoende caloriëen binnen te krijgen.

Nee, het is niet dat ik me nooit eens kan laten gaan… maar ik let natuurlijk wel op, zoveel is duidelijk. Ik vind het ook crazy hoe vaak ik me moet verantwoorden voor het feit dat ik gezond eet en bijvoorbeeld eens geen alcohol wil drinken. Voor alle duidelijkheid: ik ga ook uit-ik drink ook… Maar ik probeer het weekend (of een paar weken) voor een wedstrijd alcohol en ongezond food links te laten liggen.

Heb ik mijn balans gevonden? Ja en nee. Ja, want ik zit een positieve flow op veel vlakken: sport, werk, food… Balanceren moet je leren, en voor mijn part heb ik mijn eerste diploma binnen. Met vallen en opstaan- zoals iedereen waarschijnlijk? Het blijft een evenwichtsoefening en dat zal het ook altijd blijven, maar dat bedoel ik positief. Receptjes zoeken met veel eiwitten, voldoende vetten zien binnen te krijgen (door 1000 avocado’s te eten 😏), toch een beetje koolhydraten stapelen voor een grote wedstrijd en pannenkoekjes eten voor een lange fietstocht…

Het belangrijkste is, dat je je zelf goed voelt (told ya, dat dit een cliché blog ging worden). Maar dat is wel écht zo. Wil je wat meer sporten en een paar kg’s kwijt? Go for it! Voel jij je goed met een paar kg’s erbij? Prima! Elk zijn doelen, waarden en vooral: gevoel. Ik vind ‘old Helle’ niet slecht, ze was gewoon niet meer gelukkig- en dat was niet oké- sport heeft daar verandering in gebracht… And that says it all…